Prawidłowe parzenie herbaty, nie jest procesem tak łatwym, jak powszechnie się wydaje. Podczas parzenia musimy zwrócić uwagę m.in. na czas trzymania herbaty we wrzątku, temperaturę wody, rodzaj herbaty, twardość wody czy też rodzaj czajnika w którym ją podajemy. Wszystkie te elementy muszą zostać w odpowiedni sposób dobrane, aby móc rozkoszować się wybitnie przygotowanym naparem. Odpowiednio zaparzone liście powinny sprawić, że w filiżance rozkwitnie bogaty, fascynujący zapach i wystarczająco mocny, ale nie gorzki smak, a sam napój przybierze piękny, głęboki kolor. Sztuka przygotowywania herbaty ewoluowała przez wieki, tak jak sama herbata, wraz ze zmieniającym się światem.

Jedną z najważniejszych rzeczy, na które zwraca się najmniejszą uwagę, jest woda, której używamy do zaparzenia herbaty. Woda powinna być świeża, przegotowana tylko jeden raz, gdyż zawiera tlen, który pozwala herbacie w pełni się zaparzyć. Istotną sprawą jest również twardość wody – im miększa, tym mniej w niej magnezu i wapnia, które wpływają na smak i aromat naparu. Podczas przygotowywania herbaty w twardej wodzie należy użyć większej ilości liści i zaparzać herbatę odrobinę dłużej. Istotne jest również, aby wody nie przegotować, lecz doprowadzić do tzw. „białego wrzenia” Jest to moment przed zagotowaniem, kiedy pęcherzyki powietrza unoszą się ku górze powodując zmętnienie, czy też zbielenie wody.

Sposób przygotowania perfekcyjnego wywaru zależy głównie od rodzaju herbaty i jej formy. Im lepsza jakość herbaty tym krócej powinniśmy ją parzyć, aby nie zrobiła się zbyt mocna i gorzka. Jeśli chodzi o stan rozdrobnienia liści, to im bardziej rozkruszony susz, tym krótszy czas zaparzania. Rodzaj herbaty wymaga również innej temperatury wody, w której chcemy zanurzyć liście. Jeżeli nie macie termometru którym możecie sprawdzić temperaturę wody na napar, to warto wiedzieć, że po 3-4min wrzątek ma ok. 95*C, a po 10-15min 70-85*C, czyli temperaturę odpowiednią do parzenia chociażby zielonej i białej herbaty. Pamiętajcie jednak, że wszystko zależy od otoczenia w jakim przygotowujecie swój gorący napój oraz od ilości wody jaką zagotowaliście.

Oto podstawowe informacje na temat parzenia wybranych rodzajów herbat,
abyście rozkoszowali się naszymi naparami w najlepszej formie:

Klasyfikacja liści wynika wyłącznie z ostatniego etapu produkcji herbaty, tj. sortowania. Tradycyjnie wyróżnia się cztery podstawowe grupy: liście całe, liście łamane, miał i pył. Kategorie te oznaczają różną wielkość liści i związaną z tym jakość. Miał i pył są stosowane głównie do masowej produkcji herbat komercyjnych, szczególnie ekspresowych.

Herbaty o całych liściach:
- FTGFOP1 (ang. Finest Tippy Golden Flowery Orange Pekoe First Grade Leaves). Pochodzą głównie z Darjeeling, a także z niektórych części Assam. Wysokiej jakości herbata z pierwszych liści pędu i końcowego pączka.
- SFTGFOP1 (ang. Special Finest Tippy Golden Flowery Orange Pekoe F irst Grade Leaves). Najwyższej jakości herbata z pierwszych liści pędu i końcowego pączka.
- TGFOP1/TGFO P ( ang. Tippy Golden Flowery Orange Pekoe First Grade Leaves / Tippy Golden Flowery Orange Pekoe). Główna klasa herbaty produkowana w Darjeeling i Assam, zawiera dużo złocistych pączków.
- GFOP1 ( ang. Golden Flowery Orange Pekoe First Grade Leaves). O becnie mniej popularna w rejonie Assam i Darjeeling .
- FOP/FOP1 ( ang. Flowery Orange Pekoe/Flowery Orange Pekoe First Grade Leaves). Herbata zawierająca długie liście i mało pączków. W Assam, Dooars i Bangladeszu herbata drugiego gatunku, w Chinach – herbata na jwyższej jakości.
- OP sup (ang. Orange Pekoe Superior) Herbata o długich, spiczastych liściach, bez pączków. Wyłącznie z Indonezji.
- OP (ang. Orange Pekoe) Główna klasa herbaty produkowana na Cejlonie i Jawie. Zawiera długie, spiczaste liście bez pączków.
- BOP1 ( ang. Broken Orange Pekoe First Grade Leaves). Specjalność “niżej polożonych” regionów Cejlonu. Czarna herbata o grubych liściach, składająca się w około 40% z OP i 60% z Pekoe/BOP.

Poza skalą:
- Niektóre OP2 (ang. Orange Pekoe Second Grade Leaves). Herbata liściasta z dodatkowymi składnikami, wytwarzana jedynie na Cejlonie i w południowych Indiach.

Herbata o liściach łamanych:
- P/FP (ang. Pekoe/Flowery Pekoe) Głównie z Cejlonu i południowych Indii, a także niektórych części Kenii. Zawiera zazwyczaj grube, mięsiste, połamane liście.
- BOP (ang. Broken Orange Pekoe) Grube liście, indonezyjska nazwa herbaty Pekoe.
- BPS (ang. Broken Pekoe Souchong) Nazwa herbaty Pekoe, stosowana w Assam i Darjeeling.
- TGFBOP1 (ang. Tippy Golden Flowery Broken Orange Pekoe 1) Wysokogatunkowa herbata o liściach łamanych produkowana w Darjeeling i niektórych częściach Assam. Dużo pączków, jednorodne liście.
- GFBOP1 (ang. Golden Flowery Broken Orange Pekoe 1) Produkowana głównie w Assam jako najwyższej jakości herbata o liściach łamanych; jedyna kenijska łamana herbata zawierająca pączki.
- GBOP (ang. Golden Broken Orange Pekoe) Następna w klasyfikacji herbata o niższej jakości. Zawiera niejednorodne liście i mniej pączków.
- FBOP (ang. Flowery Broken Orange Pekoe) W Assam, Cejlonie, Indonezji, Chinach i Bangladeszu herbata o grubszych liściach z niewielką ilością pączków. W Ameryce Południowej herbata czarna o grubych, łamanych liściach. W południowych Indiach Pekoe często występuje pod nazwą FBOP.
- BOP (ang. Broken Orange Pekoe) Główna klasa herbaty o liściach łamanych na Cejlonie, Jawie, w południowych Indiach i Chinach.
- BP (ang. Broken Pekoe) Herbata z Indonezji, Cejlonu i południowych Indii.
- FBOPF (ang. Finest Broken Orange Pekoe Flowery) Głównie z “niższych regionów” Cejlonu. Liściasta BOP1 z pączkami. Nazywana też „Spider Leaf” („pajęcze liście”).
- BT (ang. Broken Tea) Z Sumatry, Cejlonu i niektórych części południowych Indii. Zazwyczaj czarna, o otwartych, mięsistych, bardzo grubych liściach.

Miał:
- BOPF (ang. Broken Orange Pekoe Fannings) Główna klasa herbaty na Cejlonie, w Indonezji, południowych
Indiach, Kenii, Mozambiku, Bangladeszu i Chinach. Herbata czarna z pewnymi dodatkami, o jednorodnych rozmiarach cząstek, bez pączków. W Indonezji znana jako „BOP fine” lub „small-leaf BOP” (drobna BOP, BOP o małych liściach).
- TGFOF ( ang. Tippy Golden Flowery Orange Fannings).
- GFOF (ang. Golden Flowery Orange Fannings) Wysokiej jakości herbata stosowana w Darjeeling do produkcji herbat ekspresowych.
- FOF ( ang. Flowery Orange Fannings) Popularna w Assam , Dooars i Bangladeszu. Rozmiary niektórych liści zbliżone do niższej klasy herbat o liściach łamanych.
- OF (ang. Orange Fannings) Z północnych Indii i niektórych regionów Afryki oraz Ameryki Południowej.
- PF ( ang. Pekoe Fannings)
Pył:
- D1 (ang. Dust 1) Z Cejlonu, Indonezji, Chin, Afryki, Ameryki Południowej i południowych Indii.
- PD/PD1 (ang. Pekoe Dust/Pekoe Dust 1) Produkowana głównie w Indiach.